İlhan Cihaner: Şu anda CHP’de bir vekalet savaşı yürütülüyor

CHP Genel Lider Aday Adayı İlhan Cihaner, CHP Manisa Vilayet Kongresi’nde; “Devrimci bir tavırla, hamasetle partiyi yine kurmak zorundayız. Şu anda bir vekalet savaşı yürütülüyor. Bir tarafta İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin etrafında toplanan ve bugünkü problemlerin tamamından sorumlu olan, tamamının altında imzası olan bir yapı var. Öbür tarafta da hala iktidarını devam ettirmek isteyen ‘genel merkez’ diye bir yapı var. Şayet bu ikisinden de takım olarak, idare anlayışı olarak, izledikleri siyaset olarak kurtulamazsak Cumhuriyet Halk Partisi’nde ilerletici bir yenilenmeye ya da dönüşüme yol veremeyiz” dedi.

CHP Manisa Vilayet Kongresi, bugün yapıldı. Kongreye katılan CHP Genel Lider Aday Adayı İlhan Cihaner, şunları söyledi:

“Hezimetle karşı karşıya kaldık”

“

Çok makûs bir devirden geçtik. Hem parlamento seçiminde hem de cumhurbaşkanlığı seçiminde inanılmaz bir beklenti ve coşkuyla seçim sürecine girdik. Yüzde 60’larla seçimi alacağımıza dair bir beklenti yaratıldı. O devirlerde yapılan uygun niyetli tenkitler bile bozgunculukla, siyaset bilmezlikle, ‘şimdi yeri değil, vakti değil’ diyerek maalesef dinlenmedi. Halbuki madem ki bir demokratik partiden bahsediyoruz, bunu söylüyoruz Cumhuriyet Halk Partisi demokratik bir partidir. Her şeyden evvel o tenkitlerin dikkate alınması gerekirdi. Nihayetinde hem parlamento da hem de cumhurbaşkanlığı seçimlerinde büyük bir hezimetle karşı karşıya kaldık. Hatta hezimetle karşı karşıya kaldık.

“Atatürk’ten, Atatürkçülükten hiç bahsedilmezdi”

Umuda ve tahminen de tekrar ayağa kalkmaya gereksinimimiz olduğu bu günlerde ‘hezimet’ sözcüğü biraz moral bozucu olabilir. Aslında sizler yenilmediniz Cumhuriyet Halk Partisi’nin prensipleri, pahaları yenilmedi. Zira Cumhuriyet Halk Partisi’nin takımları unsurları, bedelleri, gayret başlıkları o seçim sürecinde alanda yoktu. Yenilenler o periyot parti iktidarını elinde tutan şimdilerde iki fraksiyona ayrılmış olan değişimciler ve genel merkezciler olarak bu iki yapının siyasi planları yenildi. Adaylar sizin adaylarınız değil, Cumhuriyet Halk Partisi’nin bel kemiği laikliktir. O seçim devrinde hiç laiklik kelamını duydunuz mu? Atatürk bugünlerde çok söyleniyor ki Cumhuriyet Halk Partisi’nin kurucusu hiçbir vakit vazgeçmeyeceği unsurları Cumhuriyet Halk Partisi’ne nakşetmiş büyük başkanımız o devirlerde Atatürk’ten, Atatürkçülükten hiç bahsedilmezdi.

Sosyal demokrasi, sol, sosyalizan bedeller alanda hiç yoktu. Zira o devrin parti iktidarı şöyle dahiyane bir fikir bulmuştu; ‘madem ki Türkiye Cumhuriyeti’nin yüzde 70’i muhafazakardır o vakit bizde muhafazakarları önceleyen siyasetler incelememiz lazım.’ Bu giderek artık muhafazakarları önceleyen onların güzeline giden siyasetler izlemekten, gide gide direkt muhafazakar, milliyetçi hatta yer yer siyasal İslamcı siyasetleri savunmaya kadar gitti. Gerçekten çok söylenir sağcılıkla sağcılık yarıştırılarak aslı varken taklidine oy verilmeyeceği gerçeği ortadayken bir mağlubiyetle karşı karşıya kaldık.

“İkinci bir yol tanım ediyoruz”

Yenilgi sonrasında çok dar bir vakte sıkıştırılmış bir mahallî seçim takvimiyle karşı karşıya kaldık. Baştan itibaren biz kurultayın ertelenmesini eleştiriyorduk. Zira zati lokal seçimlerin tarihi belirlidir. Anayasa’da tanım edilmiştir, belirlenmiştir. Ne öne alınabilir ne de geriye alınabilir. Münasebetiyle bunun şuurlu olarak tam da bu üslup dinamik kongreler yapılmasın diye, parti içi tartışmaların önü kapatılsın diye yapıldığını düşünüyorum. Bu hezimet sonrasında partide birden teğe bir kaç gün öncesinde bakanlık hesapları yapanlar, bürokraside kendilerine yer beğenenler adeta neredeyse bakanlıkları paylaşmaya başlamış olanlar birden teğe değişim demeye başladılar. Parti içi iktidarın öteki fraksiyonu da güya hiçbir şey olmamış üzere yapmaya başladılar. Bu türlü şeyler olmamış güya Türkiye büyük bir yıkımla karşı karşıya kalmamış, gençlik ümitsizliğe düşmemiş üzere onlarda motamot yollarına devam etmeye başladılar. Biz burada size üçüncü bir hatta o birinci iki yapıyı birer fraksiyon olarak ele alırsak ikinci bir yol tanım ediyoruz.

Partiyi tekrar kurmak zorundayız. Devrimci bir tavırla, hamasetle partiyi yine kurmak zorundayız. Şu anda bir vekalet savaşı yürütülüyor. Bir tarafta İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin etrafında toplanan ve bugünkü meselelerin tamamından sorumlu olan tamamının altında imzası olan bir yapı var. Öbür tarafta da hala iktidarını devam ettirmek isteyen ‘genel merkez’ diye bir yapı var. Şayet bu ikisinden de takım olarak, idare anlayışı olarak, izledikleri siyaset olarak kurtulamazsak Cumhuriyet Halk Partisi’nde ilerletici bir yenilenmeye ya da dönüşüme yol veremeyiz.

“Bir tarafta değişimciler, bir tarafta genel merkez var”

Bu partiyi yönetme usulünden kurtarmamız lazım. Biz biliyoruz ki Cumhuriyet Halk Partisi’nde şayet bir belediye lideri seçilmişse o belediye lideri mahalle delegeliğinden itibaren tüm süreçlere müdahil olmaya çalışır. Mahalle delegeliğinden süreçlere belirleyici olduktan sonra o ilçeye yansır o ile yansır o kurultaya yansır. Üstelik bunu yaparken de çok asimetrik bir savaş yürütürler. Ellerindeki sınırsız takım ve para imkanlarını büsbütün kendi iktidarlarının kendi dar koltuklarının çıkarı uğruna harcarlar. Bir tarafta kendilerine ‘değişimci’ diyenler var; bir tarafta genel merkez var. Meğer biz bu tartışmayı şunun adamları şunun takımları değil, temel bir soru etrafında yürütmemiz lazım. Nasıl bir Cumhuriyet Halk Partisi? Bu Cumhuriyet Halk Partisi son 15-20 yıldır olduğu üzere siyasetsizliğe bulaşmış, bazen siyasal İslamcı bazen çok milliyetçi olan AKP eskisi danışmanların, Fethullah eskisi danışmanların siyasi laboratuvarı olmuş, güne nazaran reaksiyon veren bir siyasi parti mi olacak yoksa tüzüğümüzde tanım edildiği ve tabanımızın da benimsediği üzere sol, toplumsal demokrat, Atatürk unsurlarına bağlı, laikliği ödünsüz savunan, halkçı, devrimci bir Cumhuriyet Halk Partisi mi olacak? Tartışmamız gereken şey bu.

Size şayet birileri kendisini ne halde tanım ederse etsin bu soruyu sorun. Bu tartışmanın üstünü şu kavramlarla örtmeye çalışıyorlar. Birincisi; diyorlar ki, ‘biz partiyi artık demokratik yöneteceğiz, yeni bir tüzük, yeni bir program yapacağız.’ Bir sefer program ve tüzüğün yapılma usulü demokratik değil. Hangi görüşün ne için elendiği hangi görüşün niçin öne çıkarıldığı üzere düzeneklerin işletilmesi lazım. Aşağıdan üste olgunlaşması lazım. Lakin sizlerden görüşler isteniyor, bu görüşler nasıl toplanıyor nasıl redakte ediliyor hiç bilmiyoruz ve önümüze bir tüzük taslağı getirilecek. Halbuki parti iktidarı hem değişimciler hem genel merkezciler mevcut tüzüğü uygulamıyor. Nasıl ki Türkiye anayasasızlaştıysa, Cumhuriyet Halk Partisi de iç tüzüğünü, iç hukukunu rafa kaldırmış bir halde. Tüzüğün 52’nci hususu ‘bir kimse üst üste merkez adayı gösterilemez’ der. Kimin kaç gösterildiğini saymaya gerek yok ancak gösteriliyor. Bu anlayış bu takımlar yeni demokratik bir tüzük yaptığında onların uygulanacağına biz nereden inanacağız bunun garantisi ne olacak?

“2018 kurultayında kendi delegesine adeta tuzak kurarak önseçimi kaldırdılar”

Biz 2018’de bir tüzük değişikliği yapmaya çalıştık. 2018 tüzük kurultayında kendi delegesine adeta tuzak kurarak ön seçimi kaldırdılar. Münasebeti, ‘bundan sonra ittifaka muhtaçlık var, ittifak olursa ön seçim yapmayabiliriz.’ Bu fiili olarak ön seçimin ortadan kaldırılması. Mevcut tüzüğünde bunun dışında yapılacağının garantisi ne olacak? ‘Değişim’ diyoruz. Biz bu değişim tezini 2015’ten beri her platformda tekrar ediyoruz. Biz değişimi üç sütun üzerinde tanım ediyoruz. Bir; partinin ideolojisinin, siyasetinin netleşmesi lazım. Bu ideoloji, siyaset tüzükte tanım edildiği üzere Atatürk unsurlarına bağlı, sol, sosyalizan, toplumsal demokrat bir çizgi olması lazım. İkincisi; bu takımların değişmesi lazım. Bu ideolojiyle uyumlu takımların gelmesi lazım. Bugün Cumhuriyet Halk Partisi’nin bilhassa parlamento kümesine baktığınız vakit adeta Türkiye Odalar Borsalar Birliği’nin idare şurası, TÜSİAD’ın idare heyeti, partiyle ilgisiz, partiye nasıl geldiğini bilmediğimiz seçilme düzeneklerini bilmediğimiz beşerlerle dolu. Fakat toplumsal demokrat partide olmazsa olmazı olan demokratik kitle örgütleri, lisanımızdan düşürmediğimiz emek örgütleri, emekçi, köylü, gereğince genç yok. Üçüncüsü de parti içi hukuk. Bunların uygulanmasını da garanti altına alacak bir yapıya gereksinimimiz var. Onun dışında ki tüm bu ‘değişim, yenilenme’ bu tartışmaların hepsi boştur.

Şu anda ‘değişim’ ya da ‘dönüşüm’ diyenler, o iki fraksiyondan hangisi olursa olsun onların gerisinde farklı bir pratik var. Zira 10-15 yıldır partiyi yönetiyorlar. O vakit onlara uygulayacağımız kriterin öteki olması lazım. Parti ortanun solundan, sağın ortasına giderken, takım olarak, siyaset olarak Türkiye’nin laiklikle ilgili tüm birikimi yok edilirken, Türkiye’nin cumhuriyetle ilgili tüm birikimleri yok edilirken, parti anti demokratik bir biçimde yönetilirken siz neredeydiniz? O vakit ne yaptınız? ‘Özür dilerim, yoluma devam ederim.’ Öz tenkit bu türlü bir şey değil. Bu özür arsızlığına dönüşür. Öz tenkidin gerisinden aksiyon gelir. Onunla uyumlu tavır değişikliği gelir. Ekmeleddin İhsanoğlu’nu aday göstermişsiniz pişmanlık bile duymuyorsunuz. 2015’te AKP, Meclis çoğunluğunu kaybetmiş, hükümet kurma misyonunu alamamışsınız Meclis’e geri dönmüşsünüz bunun uğraşını vermemişsiniz. Buna benzeri bir sürü yanlışlardan sonra buradan çıkacak toplam kusur siyasi tavır ‘özür’ ile geçiştirilemez. En azından şunu söylememiz lazım; hepiniz oradaydınız. Oradayken ne yaptınız?

“Çok sert eleştireceğiz, doğruyu bulacağız”

Şimdi ‘değişim’ deniyor lakin Cumhuriyet Halk Partisi diğer bir değişim daha yaşadı. Evvel onun bir hesabını vermek lazım. Cumhuriyet Halk Partisi çok partili periyoda geçtikten sonra ‘ortanın solu’ kavramı Cumhuriyet Halk Partisi’ndeki bir değişim olarak isimlendirilir. Ancak tam da bu genel seçim ve cumhurbaşkanlığı seçimlerinden evvel ‘Cumhuriyet Halk Partisi artık değişti’, ‘Cumhuriyet Halk Partisi geniş bölümlere açıldı’ diye bir değişim güzellemeleri yapıldı. O değişim gerçekten bu türlü alkışlanacak bir değişim miydi? Tam aykırısı artık değişim isteyenler ve genel merkezciler Türkiye’nin bu hale gelmesindeki en kritik tahminen de siyasi atılım olan o değişim sürecinin bir kez hesabını verecekler. Yani o değişim olurken siyasal İslamcılar alkışlıyordu, liberaller alkışlıyordu, Fettullahçılar alkışlıyordu yalnızca biz eleştiriyorduk. Fakat biz o vakit siyaset bilmemezlikle, Norveç’te yaşamakla suçlanıyorduk. Benim size bir çağrım var; şayet iktidara giden halkın partisini kuracaksak vicdanınızdaki, geçmişinizdeki o hislerle kararınız ortasındaki arayı cüretle kapatın. Bırakın o afili isimleri, unvanları yalnızca fikirlere odaklanın. Bu tartışma tabanını siyasi ideolojik yere indirirsek hepimizi esir almış olan yılgınlık hissinden, ümitsizlik hissinden hızla çıkarız. Gelin bize omuz verin Cumhuriyet Halk Partisi’ni, halkın partisi yapalım.” (ANKA)