Kanun Kararı’nın direktörü Nejla Demirci: Sinemada rastgele bir hata ögesi kimse söyleyemez, kendime lanet ediyorum

‘Kanun Hükmü’ sinemasının Direktörü Nejla Demirci, Antalya Altın Portakal Sinema Festivali’nin seçkisinden çıkarılmalarının akabinde konuştu. Demirci, “Belgesel sinema yapmaya devam edeceğim. O şenlikte de olmak istiyorum ve o şenlik de benim şenliğim. Ahmet Bey’e ne yaptılar bu hale geldi? Ahmet Beyefendi bu türlü bir insan olamaz. Ahmet Beyefendi, tecrübeli bir insan. Yani kamuoyuna bu türlü bir açıklama yapılır mı? Kim tehdit ediyor? Nasıl bir ülkede yaşıyoruz? Sinemada, rastgele bir cürüm ögesi kimse söyleyemez; sanat bu formda de yargılanamaz ayrıyeten kendimi savunduğum için lanet ediyorum. Bu kadar olamaz.”

60’ıncı Antalya Altın Portakal Sinema Şenliği, Ulusal Belgesel Müsabakası seçkisinde yer alan ve büyük tartışmaların odağında kalan ‘Kanun Hükmü’ sineması; son alınan kararla şenlikten çıkarıldı. Antalya Altın Portakal Sinema Şenliği Direktörü Ahmet Boyacıoğlu; yapıtın, seçkiden büsbütün çıkarıldığını duyurdu.

Filmi, şenlikten men edilen Direktör Nejla Demirci, TV Haber’de yer alan habere nazaran Sözcü TV’de açıklamalarda bulundu.

Nejla Demirci şunları söyledi:

“Çok şaşkınım zira şundan ötürü şaşkınım; bir Türkiye Cumhuriyeti düşünün, bir ülke, büyük ülke düşünün ve bu ülkenin gariban, kendi halinde bir tane bulup buluşturup belgesel sinema yapmış direktörüyle uğraşıyorlar. Uğraşan kim? Kültür Bakanlığı, İçişleri Bakanlığı, Adalet Bakanlığı… Açıklama yapıyorlar, büyük bir şaşkınlıkla izliyorum. Şenliğe herkes üzere başvurdum. Sinemanın çekim kademesinde meseleler yaşadık grup olarak da, bunları şenliğe bildirdim. Ben, bu ülkede yaşıyorum. Bu ülkede yaşamaya devam edeceğim. Belgesel sinema yapmaya devam edeceğim. O şenlikte de olmak istiyorum ve o şenlik de benim şenliğim.

“Neyin düşmanlığı yapılıyor, kime düşmanlık yapılıyor?”

Yaşadığım öyküyü kendilerine anlattım ve benim sinemasının üretimi esnasında yasaklama durumuna ait dava açtık. Anayasa Mahkemesinden kazanılmış bir tazminatımız var ve söz özgürlüğünün ihlali uzun uzun Anayasa Mahkemesi tarafından tartışılmış. Bu, bizim sanatsal söz özgürlüğümüz açısından da çok değerli, emsal niteliğinde bir davadır. Bu bizim kazanımımızdır. Bunu da şenliğimize yolladım. Ön heyet bunu gördü muhtemelen ve sineması de beğendiler zira. Bu bahsedilen hata ögeleri, yok işte FETÖ övgüsü, yok terör övgüsü filan bunlar nasıl akıl dışı şeyler ve nasıl üretiliyor? Hangi paranoya ile üretiliyor? Neyin düşmanlığı yapılıyor, kime düşmanlık yapılıyor? Bu düşmanlık altındaki sebep nedir? Bazen nitekim anlamakta zahmet çekiyorum. Yani ‘benim’ diyen senarist, bu ülkenin siyasetine, bu ülkenin sanat ortamına müdahale eden siyasi anlayışa şok olur. Biz bu yaşanan şeylerin senaryosunu yazsak ve sinemasını yapsak çok başarısız direktör ilan ediliriz zira ‘bu kadar uydurulamaz’ filan denir.

“Ahmet Bey’e ne yaptılar bu hale geldi?”

Şimdi Ahmet Boyacıoğlu’nun 3’üncü deklarasyonu önümde duruyor: Bir; sineması seçtiler. İki, sineması geri aldılar. Üç, beni bu sabahın köründe aradılar bir bayram havasıyla ve sevinçle… Ben de çok sevindim. Ben iş yapmak ve toplumsal yarar üretmek istiyorum. Bu kadar olmaz ki.. Bu nasıl bir akılsızlıktır? Şenlik idaresi, Ahmet Boyacıoğlu şöyle bir açıklama yapmış: ‘Bu soruşturma ile birlikte benim ve grubumun can güvenliği ile ilgili tehditler epey yüksek perdeden devam etmektedir.’ Oburu, bu insanın ‘Akli istikrarında bir sorun var’ der. Ahmet Bey’e ne yaptılar bu hale geldi? Ahmet Beyefendi bu türlü bir insan olamaz. Ahmet Beyefendi, tecrübeli bir insan. Yani kamuoyuna bu türlü bir açıklama yapılır mı? Kim tehdit ediyor? Nasıl bir ülkede yaşıyoruz?

“Kendimi savunduğum için lanet ediyorum”

Benim sinemam; 2 tane onurlu, 2 tane kamuya sevdalı, 2 tane işlerini kalpleriyle yapan bu topluma, bu halka sevdalı ve etik prensipler dahilinde hizmet veren bir öğretmenin ve uygun bir tabibin öyküsüdür. Ben bu insanları duvar tabanına oturtup röportaj yaptırmış, ona buna ya da siyasi erke laf söyletmiş ya da küfrettirmiş birisi değilim. Ben, onları gözlemlemiş; müşahede prosedürüyle takip etmiş ve onların bu süreçle baş etme usullerini anlatmaya çalışmış bir direktörüm. O sinemada, rastgele bir cürüm ögesi kimse söyleyemez; sanat bu halde de yargılanamaz ayrıca… Kendimi savunduğum için lanet ediyorum. Bu kadar olamaz.”