Cezaevindeki babalar için karar: Çocukla ferdî bağ kurabilir
Boşanma davasının temyiz müracaatını pahalandıran Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, cezaevinde tutuklu yahut hükümlü bulunan babanın çocukla şahsî ilgi kurmasına pürüz olamayacağına hükmetti.
Bir bayan cezaevine giren eşine boşanma davası açtı ve kazandı. Mahkeme, cezaevindeki babanın çocuklarla haftanın makul günlerinde görüşmesine karar verdi.
Duvar’da yer alan habere nazaran; cezaevinde olan baba, karar düzeltme talebinde bulununca evrak Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin önüne geldi. Kararda; ana ve babadan her birinin, velayeti altında bulunmayan yahut kendisine bırakılmayan çocuk ile uygun ferdî münasebet kurulmasını isteme hakkına sahip olduğu hatırlatıldı. Sistemli şahsî bağlantı kurmak ve bu alakayı sürdürmenin, çocuk için bir hak olduğu üzere, ana ve baba için de bir hak olduğu lisana getirildi.
“Babanın cezaevinde tutuklu yahut hükümlü olması kural olarak çocukla ferdî bağlantı kurmasına pürüz değildir”
Kararda şöyle denildi:
“Bu hak, yalnızca çocuğun yüksek faydası gerektirdiği takdirde kısıtlanabilir yahut kendilerinden alınabilir. Babanın cezaevinde tutuklu yahut hükümlü olması kural olarak çocukla ferdî bağlantı kurmasına mahzur değildir. Ceza ve tutukevinin, tutuklu ve mahkumların yakınlarıyla mevzuat çerçevesinde görüşme imkanı ölçüsünde, çocukla tutuklu yahut hükümlü ebeveyni ortasında şahsî bağlantı tesis edilebilir. Belge kapsamından mahkemece, ortak çocuk ve baba ortasında yasal düzenlemeler dikkate alınarak, açık görüş imkanıyla ilgili babanın hükümlü olarak bulunduğu cezaevinden bilgi alınmak suretiyle çocukla babası ortasında görüş ve ziyaret imkanının araştırıldığı görülmüş ise de; ferdî bağlantı düzenlenirken infazda zorluk ve tereddüt oluşturmayacak halde şahsî alaka tesis edilmesi gerekmektedir. Ayrıyeten bilhassa çocuğun yaşı, eğitim çağında olması, görüş günleri, ortak çocuğun bulunduğu yer ile hükümlü babanın bulunduğu cezaevi ortasındaki ara ve yolda geçecek mühlet dikkate alınarak, infazda tereddüt oluşmayacak formda şahsî ilginin düzenlenmesi gerekmekte iken, uygun halde şahsî münasebet tesis edilmemesi yanlışsız görülmemiş bozmayı gerektirmiştir.”